EDUKUJEMY POKOLENIA
ABY RAZEM TWORZYĆ DOBRE ŚRODOWISKO
EGZEKWUJEMY PRAWA
ZWIERZĄT GOSPODARSKICH
CHRONIMY
ZAGROŻONE GATUNKI
Podobno to właśnie tam są najpiękniejsze zachody i wschody słońca. Bursztynowe i krwistoczerwone promienie słoneczne oświetlają trawy, drzewa i piaski. Przez złudne, falujące od upału powietrze, słońce wygląda jakby tańczyło. Czy może być bardziej zachwycający widok? Podobno to tam odbywa się najpiękniejszy spektakl natury, którym jest przemarsz tysięcy zwierząt. Rdzenni mieszkańcy tej krainy nazwali ją Serengeti, co w języku Masajów oznacza „wielką, suchą ziemię” lub też „nieskończone równiny”. Park Narodowy Serengeti zdecydowanie jest jednym z tych miejsc, które warto zwiedzić przynajmniej raz w życiu.
Położony jest w północno-zachodniej Tanzanii, w centralnej części równiny Serengeti, nieco na wschód od Jeziora Wiktorii – zbiornika pochodzenia tektonicznego, należące do Wielkich Jezior Afrykańskich i trzecie największe jezioro na świecie. Sam park również ma imponującą powierzchnię, mierzy bowiem 14 763 km3. Jest to największy i najbardziej znany obszar chroniony na świecie. Krajobraz tego niezwykłego miejsca to bezkresna równina, porośnięta trawiastą sawanną, na której czasem zdarzają się jeszcze pojedyncze, kamieniste wzgórza i kępy akacjowych drzew. Od wschodu graniczy z kraterem wygasłego przed tysiącami lat wulkanu Ngorongoro, który stanowi osobny rezerwat dla najbardziej charakterystycznych gatunków zwierząt. Zachód zdominowany jest przez moczary i wzgórza. Na południu punktem wyróżniającym się jest sodowe jezioro Ndutu. Pierwszym europejczykiem, który odkrył Serengeti był Oskar Baumann, austriacki geograf. Swojego niezwykłego odkrycia dokonał w 1882 roku. 47 lat później teren ten został objęty ochroną rezerwatową, a w 1951 roku, dzięki Bernhardowi Grzimkowi, niemieckiemu zoologowi, utworzony został Narodowy Park Serengeti. W miejscu tym można spotkać takie gatunki jak krokodyle, lamparty, gepardy, hieny, likaony, szakale czy pytony. Serengeti jest domem tzw. „wielkiej piątki” czyli lwa, słonia, pantery, dzikiego bawoła a także nosorożca czarnego, którego podgatunki nie zostały jeszcze dokładnie sklasyfikowane, jednak z całą pewnością wiadomo, że przynajmniej trzy z nich są już wymarłe. Niestety, sytuacja tego niezwykłego zwierzęcia nie wygląda kolorowo – uznawany jest za zagrożony i na chwilę obecną nic nie wskazuje na to, aby sytuacja miała się zmienić. Z pewnością nie poprawia jej kłusownictwo, którego przypadki wciąż zdarzają się na terenie parku, mimo ciągłej walki z tym okrutnym procederem. Działalność ludzi wciąż przyczynia się do zmieniania ekostystemu Serengeti, który jest przecież jednym z najstarszych na świecie. Niestety, zmiany te w większości przypadków będą już nieodwracalne.
Jednak to, z czego prawdziwie słynie równina Serengeti, to niesamowita wędrówka migracyjna setek tysięcy zwierząt, która rozpoczyna się w maju, najdalej na początku czerwca. W tym właśnie okresie całe stada antylop gnu i towarzyszących im zebr rozpoczyna swoją podróż, której cel to oddalone o 1000 km Masai Mara w Kenii. Tuż za nimi wędrują lwy, hieny, lamparty, szakale i gepardy. Nad głowami roślinożerców krążą sępy, czekające na resztki tego, co uda się upolować drapieżnikom. W wodzie, która mogłaby gasić pragnienie, czają się jedne z największych, afrykańskich krokodyli, które również czyhają na niczego nie spodziewające się ofiary. Dla kopytnych jest to niebezpieczna wyprawa, jednak konieczna, do przeżycia. Na szczęście, mimo brutalnych praw natury nie istnieje ryzyko, aby którykolwiek z roślinożerców stał się gatunkiem zagrożonym. Liczy się, że wędrujących zwierząt może być nawet 1,5 miliona. Najlepszym miejscem do obserwacji tego niezwykłego zjawiska jest centralna część Serengeti, czyli Seronera Valley. Miejsce to jest granicą południowej części parku, która pokryta jest sawanną, a tą, która stopniowo przechodzi w lasy krzewów na północy. Rzeka Seronera nigdy nie wysycha i stanowi źródło wody pitnej dla wędrujących zwierząt.
Najlepszym sposobem, aby to wszystko zobaczyć, jest wyprawa na safari, które z pewnością będzie niezapomnianym przeżyciem. Bujne życie Serengeti możemy jednak obserwować z własnego fotela w domowym zaciszu. Utworzony przez amerykańskich badaczy projekt „Snapshot Serengeti”, dzięki rozmieszczonym na terenie parku kamerom reagującym na ruch, możemy obserwować żyjące tam zwierzęta za pośrednictwem strony www.snapshotserengeti.org. Tam właśnie można rozpoznawać i klasyfikować poszczególne gatunki. Strona daje możliwości zobaczenia tych zwierząt, które trudno dostrzec jest podczas wyprawy.
Serengeti stało się inspiracją dla wielu twórców. Bez wątpienia ma w sobie coś wyjątkowego i magicznego. Jest dowodem na to, że świat otwiera przed nami swoje cuda. Powinniśmy je dostrzec, póki jeszcze możemy. I robić wszystko, co w naszej mocy, aby ich nie niszczyć.
