EDUKUJEMY POKOLENIA
ABY RAZEM TWORZYĆ DOBRE ŚRODOWISKO
EGZEKWUJEMY PRAWA
ZWIERZĄT GOSPODARSKICH
CHRONIMY
ZAGROŻONE GATUNKI
Watussi jest bardzo starą rasą bydła, zamieszkującą Afrykę już od ponad 5000 lat, chociaż niektóre badania archeologiczne wskazują nawet na 8000. Spotkać je można głównie na terenach Rwandy i Ugandy, hodowane od pokoleń między innymi przez plemiona Tutsi, Ankole, Bahima czy Bashi. Długość rogów Watussi może wynieść sporo ponad metr i osiągnąć obwód pięćdziesięciu centymentrów, a to właśnie poroże jest czynnikiem warunkującym wartość bydła, które w tamtych okolicach znajduje zastosowanie jako środek płatniczy a sama ilość posiadanego bydła jest wyznacznikiem zamożności właściciela. Charakteryzują się również stosunkowo dużym podgardlem oraz czerwonawą skórą, niekiedy z białymi plamami. W najwyżej wysuniętym fragmencie grzbietu (czyli w tzw. kłębie) może osiągnąć do 1,7 m wysokościm długość ciała natomiast może dojśc do 2,5 m. W Europie Watussi zobaczyć można jedynie w niewielu ogrodach zoologicznych, chociaż nawet w Afryce nie znajdziemy stad wolnożyjących, gdyż jest to rasa hodowana przez człowieka.
Koczownicze ludy zamieszkujące Afrykę przemierzają ze swoimi stadami bydła stepy i savannę. Pożywieniem dla Watussi jest trawa stepowa lub pasza złożona z trawy i siana. Często podczas wędrówek stada są tak liczne, że ziemia po ich przejściu jest goła, co uniemożliwia zdobycie pożywienia przez inne zwierzęta. Watussi w większości nie są jedzone przez ludzi, gdyż w niektórych szczepach uznaje się je za zwierzęta święte. Pobiera się jednak ich krew. Mleko, które dają, wymieszane z krwią jest cennym źródłem energii podczas podróży przez stepy. Ogromne rogi są sporą przeszkodą w hodowli oborowej, toteż dla Watussi buduje się place ogrodzone kolczastymi gałęziami, gdzie bydło nocuje, chronione przed drapieżnymi zwierzętami.
Ciąża tych zwierząt zazwyczaj trwa od 280 do 290 dni. Rodzi się jedno młode (rzadko bliźniaki), które nazywa się cięlęciem. Do pół roku, jeśli ciele jest samcem, nazywa się go buhjakiem, po pół roku buhajem. Do pierwszego wycielenia się, samica nazywana jest jałówką, po ocieleniu natomiast – krową. Bydło może być użytkowane przez ok. 15 lat, podczas gdy długość jego życia z reguły przekracza 20 lat.
