EDUKUJEMY POKOLENIA
ABY RAZEM TWORZYĆ DOBRE ŚRODOWISKO
EGZEKWUJEMY PRAWA
ZWIERZĄT GOSPODARSKICH
CHRONIMY
ZAGROŻONE GATUNKI
Wśród wysokich zarośli lasów deszczowych i na skrajach gęstych afrykańskich borów, mieszka niewielka, acz zadziwiająca istota. Przechadza się po nizinnych łąkach, północnych i wschodnich części Madagaskaru. Mimo, że potrafi się wspinać, unika większych wzniesień. Wszak można ją spotkać jedynie na niższych oraz średnich wysokościach.
Ten mały ssak przypomina skrzyżowanie ryjówki z jeżem. Długi, wąski pyszczek umożliwia mu grzebanie w ziemi. Ma on stosunkowo krótkie łapki oraz niewielki ogon. Spód jego ciała przybiera różne odcienie brązów, a na grzbiecie widnieje czarna sierść, z żółtymi, podłużnymi paskami. Niektóre z nich mają postać rozproszonych kolców – co ciekawe – zdejmowanych! W chwili zagrożenia, zwłaszcza ze strony drapieżnika, tenrek zwija się w kulkę, poruszając szybko ostrymi igłami na karku, co wywołuje przeraźliwi chrzęst. Nieco odważniejsze osobniki wznoszą je, kierując w przód i atakując okolice głowy napastnika. Pełnią one również bardziej intrygującą funkcję. Zwierzę to, jako jedyny ssak, potrafi generować dźwięki za pomocą pocierania częściami ciała. Taką umiejętność posiadają jedynie owady oraz niektóre gady. Dotykanie się kolców, powoduje wibracje. Tenrekowce wydają kilka różnych dźwięków, za pomocą których komunikują się z pozostałymi członkami swojej rodziny. Niektóre z odgłosów, przypominają te, wydawane przez grzechotnika. Długość ciała tenreka wynosi od 12 do nawet 19 cm (średnio 16 cm), a waga dochodzi do maksymalnie 220 g (90-200 g), przy czym nowo narodzone zwierzaki ważą jedynie 8 g.
Tenrekowiec pręgowany to gatunek ssaka owadożernego z rodziny tenrekowatych i jeden z dwóch przedstawicieli rodzaju Hemiceutetes. Ma on apetyt na niewielkie owady, robaki, bezkręgowce, ale także owoce. Odmiany, które żyją w wodach, lubują się również w rybach i żabach. Jest on aktywny przez cały rok, zarówno w dzień, jak i w nocy. Swoje długie i płytkie norki wyściela liśćmi, trawami, gałęziami oraz porostami. Jedną kryjówkę może zajmować nawet 20 osobników. Tenrek posiada umiejętność obniżania temperatury swojego ciała, co pozwala mu na oszczędzenie energii. Jest to przydatne zwłaszcza w okresie zimowym. Kiedy jednak temperatura powietrza znacząco spada, aby nie narazić się na utratę życia lub zdrowia, musi on zapaść w hibernację.
Samiczki osiągają dojrzałość płciową po ukończeniu 8 miesiąca życia. Ciąża trwa od 50 do 58 dni. Młode rodzą się między grudniem, a marcem. Zwykle na świat przychodzi od 6 do 11 młodych, które od mleka matki zostają odstawione między 18, a 25 dniem życia. W hodowli młode mogą rodzić się również w okresie jesiennym, co jest zależne od zapewnienia im odpowiednich warunków.
Tenrek pręgowany nie jest jeszcze gatunkiem zagrożonym. Warto podkreślić słowo JESZCZE. Niestety w wyniku utraty siedliska, spowodowanego szczególnie poprzez wylesianie oraz w wyniku rozwijającej się turystyki, która zmniejsza wartość obszarów chronionych, populacja tych zwierzaków może zacząć kurczyć się w drastycznym tempie. Wiele zależy od ochrony gatunku, do której wagę przywiązuje Park Narodowy Ranomafana. Przeżycie tej istoty idzie w parze z ochroną siedlisk zachodnich lasów Madagaskaru.
